Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı

Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün

1Beni candan usandırdı cefâdan yâr usanmaz mı
Felekler yandı âhımdan murâdım şem'i yanmaz mı

2Kamu bîmârına cânân deva-yı derd eder ihsan
Niçün kılmaz bana derman beni bîmar sanmaz mı

3Şeb-i hicran yanar cânım döker kan çeşm-i giryânım
Uyarır halkı efgânım kara bahtım uyanmaz mı

4Gûl-i ruhsârına karşu gözümden kanlu akar su
Habîbim fasl-ı güldür bu akar sular bulanmaz mı

5Gâmım pinhan tutardım ben dedîler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı

6Değildim ben sana mâil sen ettin aklımı zâil
Beni tan eyleyen gafîl seni görgeç utanmaz mı

7Fuzûlî rind-i şeydâdır hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı
  1. Sevgili, cefası ile beni candan usandırdı, cefa etmekten kendisi usanmaz mı? Ahımın ateşinden gökler yandı, muradımın mumu hâlâ yanmaz mı? ↩︎
  2. Sevgili bütün aşk hastalarının derdine deva ihsan eder Bana niçin çare bulmuyor, yoksa beni hasta sanmaz mı? ↩︎
  3. Ayrılık gecesinde canım yanar, ağlayan gözüm kanlı yaş döker. İniltilerim halkı uyandırır, kara talihim uyanmaz mı? ↩︎
  4. Gül yanağına karşı, gözümden kanlı gözyaşı akar. Sevgilim! Bu gül mevsimidir, akan sular bulanmaz mı? ↩︎
  5. Sıkıntımı gizli tutardım ben, yâre açıkla dediler Bilmiyorum, söylesem, o vefasız inanır mı inanmaz mı? ↩︎
  6. Ben sana gönül vermemiştim, aklımı sen çeldin. Beni ayıplayan şaşkın, seni görünce utanmaz mı? ↩︎
  7. Fuzûlî, çılgın bir aşıktır, halka daima rezil olmuştur. Ona bu nasıl bir sevdadır, bu sevdadan utanmaz mı diye sorun… ↩︎

Fuzûlî

Keşfet