Abdülhak Hamit Tarhan (1852-1937), Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti dönemlerinde yaşamış tanınmış bir şair, yazar, oyun yazarı ve siyasetçidir. Türk edebiyatının önemli isimlerinden biri olarak kabul edilir.
Abdülhak Hamit Tarhan, İstanbul'da doğdu ve eğitimini İstanbul'da tamamladı. Fransızca ve Arapça gibi dillerdeki yetkinliğiyle tanınır. Edebiyat hayatına şiirle başladı ve dönemin etkili dergilerinde şiirlerini yayımladı. Romantik ve milliyetçi temaları işleyen şiirler yazdı. Ayrıca tiyatro eserleri de kaleme aldı ve oyunlarının sahnelenmesine öncülük etti.
Abdülhak Hamit Tarhan'ın eserleri, Osmanlı dönemi edebiyatında Batılı etkilerle geleneksel Türk şiirinin sentezi olarak değerlendirilir. Özellikle milliyetçilik ve modernleşme konularını ele alan eserleriyle tanınır. Şiirlerinde vatan sevgisi, özgürlük, aşk ve toplumsal meselelere değinmiştir.
Tanzimatı, Birinci ve İkinci Meşrutiyetleri ve Cumhuriyeti gören; bu devirlerdeki Tanzimat, Edebiyat-ı Cedide, Millî Edebiyat ve Cumhuriyet devri edebiyatlarını yakından tanıyan sanatçı, Türk edebiyatında "Şair'i Azam" (Büyük Şair) sıfatı ile anılır
