Yüzü parladı ayın, Bir ses geldi uzaktan: Hasta yorgun bir kadın Şimdi çalıyor keman... Eriyor, bükülüyor, Ayın altında evler... Kemandan dökülüyor, Semailer, peşrevler... Keman hırçın, mariz, Asabını geriyor; Dalgalan bir kaç iz, Karanlıkta eriyor... Bazan hazin bir beste, Gönüllerde yanıyor; Geceden deste deste Nağmeler toplanıyor... Sen ey karanlıklara Hicran dağıtan kadın! Git başka bir diyara! Kalbimi parçaladın...