İnmiş sırtıma ömrün, İnsafsız bir kırbacı. Gördüm başımda bugün: Beyazlaşan ilk saçı. Şimdi bana hoş gelen Bürümüş gibi aklar Yarın öbür gün birden Bire çoğalacaklar. Beni okşa, sar diye Bana yalvaran çiçek, O gün ihtiyar diye Başını çevirecek… Fakat bu bir teamül Kâinat kadar eski… Boş yere üzül Dünya buna değmez ki… Biraz kalender olmak: İşte hayatın ilmi. Âlemde heder olmak Pek tabiî değil mi? Elbet ihtiyarlayıp Toprağa döneceğiz Biz bir günde parlayıp Bir günde söneceğiz.