Ağlama... Bir masaldır, yolcu, hayat dediğin.
Damarından ayrılan kanınla beslediğin
Gözyaşına değer mi bu çektiğin acılar?
Düşün ki akşam büyük bir iştahla yediğin,
Senin alın teriyle bin kere ödediğin
Bir lokma ekmeğine göz dikenler bile var.
Şimşek yetmez mi eğer ışıksa istediğin?
Ne çıkar boş midene yetmezse gündeliğin,
Başında mavi gökler tavanınsa ne çıkar?
Çamurlanmak düşürmez değerini çeliğin.
Gel yine sen bugün de paçavralarla giyin,
Yarın sıcak bir örtü hazırlıyor sana kar.