Gecenin bir yarısında
Kalem "vakit!" der seslenir.
Kalemler içerisinde
Kelâm "vakit!" der seslenir.
Uyanırım bu çağrı ile.
Almış ele, girmiş yola,
Durmuş bir altın boru ile
Âlem "vakit!" der seslenir.
içimde hep kalkmak üzre
Bir tren yahut bir gemi
Varmış gibi, ikidebir
Yolum "vakit!" der seslenir.
Bir bindebir fırsat olur,
içtiğim içkiler daha
Kalmaz çiçeğe durmağa
Elem "vakit!" der seslenir.
Tüyce bir dalın ucunda
Şunca bir çiçek olurum,
Anca gülecek olurum,
Ölüm "vakit!" der'seslenir.
Zeki Ömer Defne