İzmirdeyim, vakit gece, eylül sonundayız.
Eylül sonunda güller açan, taze bir mayıs.
Karşımda şi'ri dillere destân olan şehir
Sevdâlı bir gönül gibi hulyâ içindedir.
Artık o renk, ışık dolu âlem değil batı;
Lâkin köpüklü Akdeniz'in tatlı imbatı
Hâlâ püfür püfür, canım İzmir pırıl pırıl,
Rüyâda gördüğüm gecelerden güzel bu yıl.
Sahil boyunca körfez ışıklarla oymalı,
Kordon, Konak, Karantina, sakin Güzelyalı,
Rüyâlaşan öbür yakadan her düşen ışık
Sermekte gökyeşil suya binlerce sarmaşık.
Her anın ayrı lezzeti kaybolmasın diye
Göz kırpamaz dalan bu doyulmaz güzelliğe.
Ekim, 1948
Necmettin Halil Onan