Ey her gün gölgesini omzumda duyduğum el, -Gölgesi kendisinden bin kere beter ölüm- Her gece karanlıkta karşıma çıkan heykel, Herkes gibi bana da bir gün mukadder ölüm. Kandırsın beni bırak bu renkler, bu kokular, Ne olsa bu bahçede bir şarkılık günüm var; Bilmem ne aksettirir yarın benden bu sular, Ve sanmam geri gelsin bu giden günler ölüm.