Sobanın alevleri korkunç bir canavardır,
Vücudumu kıpkızıl dilleriyle yalıyor.
Odamdan kutuplara giden bir yol mu vardır?
Bütün ruhum bir buzlu okyanusa dalıyor...
Bu yumuşak yastıklar taştan da katı bana!
Kefen soğukluğu var beyaz örtülerimde!
Daha munis toprağın üstünden altı bana,
Yatağım bir yılanın derisiyken derimde.
Öldürdü beni sıcak odaların azabı...
Gözlerimin önünde kimlerin ıztırabı
Yok ki bana bir lahza sükûn versin odamda!
Yetişmiyor kollarım onlara uzansam da.
Kimlere kefen oldu gene bu gece karlar?
Kaç yoksulu kolunda sürükledi rüzgârlar?..
Şükûfe Nihal