Kınalar yaksın

Bir şaka yaptım ben nazlı yare;
Küstü, gücendi gözleri kaare;
Bu derde acep var mıdır çare?
Aşkıyle düştüm gurbet iline.

Bir gül takmıştı, ben onu çaldım;
Baktım ağlıyor, şaşırdım kaldım;
Ber-güzar derken inkisar aldım;
Kustum sözünü sardı diline.

Ne oldun? dedim, göğsümden itti;
Gönül sırçadır, kırıldı bitti,
Diyip yerinden fırladı gitti.
Başka kalmışım ince beline.

Ey şeberkuşu git yare şöyle!
Perişan oldun aşkıyla böyle;
Ben veda'laştım dost ile, böyle;
Kınalar yaksın artık eline.

İhsan Râif