Gün, parlayıp derinden,
Kümesin üzerinden
Gökyüzünün daldığı
Boğucu karanlığı
Dağıttı nefes, nefes…
Önce uyandı kümes.
Öttü kızıl bir horoz,
Çırpındılar toprak, toz
Dağıtarak tavuklar…
Şu tarafta uyuklar
Bir iki tembel hindi;
Beri yanda gerindi
Bizim çoban köpeği…
İki üç su ördeği,
Koşuştular ileri;
Su birikintileri
Bu hücumla bulandı…
Karanlığın yasından
Kurtuldu kümes artık.
Hafif bir kargaşalık
Bu tarafta belirdi:
Elinde yemler girdi
Çiftçi kadın bahçeye,
Bağırdı: Geh! Geh! diye…
Düşük ve kirli beyaz
Kanadiyle birkaç kaz
Yerleri süpürüyor…
Ne saf hayat sürüyor,
Burada yaşayanlar;
Bu kaygısız hayvanlar…
Sabahattin Ali