Tez geçme atlı, dur; kim olursan ol,
Bir lahzâ ruhumun ahını dinle!
O günden beridir bu kimsesiz yol
İlk defa titriyor ayak sesinle.
Düşün ki, bu yerde bir akşamüstü
Bir garip can verdi yirmi yaşında.
Kalbine kudurmuş kurtlar üşüştü,
Kar kana boyandı bu dağ başında.
Ah yolcu, köyüme yolun giderse
Bak, şimdi nicedir güzel nişanlım;
Halimi deyiver “Ne oldu?" derse
Saçları dalgalım, endamı şanlım.
Girerken, irkilme, köyün dışından
Ansızın bir yanık ses yükselirse.
Çekinme çılgınca haykırışından
Bir kadın yoluna koşup gelirse.
O kadın - umduğu gelecek sanıp -
O yerde bekliyor yüz bir akşamdır,
O, her gün bir başka ümitle kanıp
Yolumu gözleyen garip anamdır.
1928
Necmettin Halil Onan