Yağmur yağıyordu Paris kaldırımlarına; Seni düşünüyordum penceremde! (Penceremiz olabilirdi!) Yağmuru sevmediğin geldi aklıma. Bulutlar da hatırlamış olacaklar ki Yağmurda üzüldüğünü, Sağnak durdu birdenbire; Güneş açtı. Yüzün güldü mü bilmem, İstanbul’daki pencerende.