Kimdir bana gülümsiyen yeşillik balkonundan 
Demek gecelerden sonra nihayet gün doğuyor. 
Bir gülüşündür gençliğimi döndürdü yolundan; 
Yanan şu alnım elinin gölgesiyle soğuyor.

Güzelsin ya, ne olursan ol, girdin hikâyeme; 
Çok değil evi barkı terkedip sana uyduğum, 
Ancak sen tâzelikte gül yaraşır pencereme; 
Uykusuz gecelerimde kokusunu duyduğum.

İğil bak suya, ardadır güzelliğin, gençliğim. 
Sen gel beni dinle, günlerimiz heba olmasın. 
Yorgun başımı göğsünde emniyette bileyim; 
Artık taslarımız ayrı çeşmelerden dolmasın.

Cahit Sıtkı Tarancı