Ölü bir camdan ağlayan korku İniyor serseri ve boş geceye; Kaldırımlar bütün sükût, uyku... Her duvar, her kovukta şimdi niye Bir büyük göz niyaz eder, ağlar “Bitsin artık bu gizli şüphe!” diye? Korkarım... Saklanır heyulalar... Bana der: “İşte bir sahife oku, Sarı gölgemde hasta kalbin var!..” Ölü bir camdan ağlayan korku...