Çöl

Ayrı düştük... bende artık zevk-i dünyâ kalmadı,
Kapkaranlıktır hayâlim, şevk-i hülyâ kalmadı;
Varlığın ma’nâsı yoktur, fıkr-i ferdâ kalmadı...
Bî-vefâ dünyâda sensiz kaldığım gündenberi
Bir çölün seyyâhıyım, şaşkın, perîşân, serserî.

Her ne hissetsem beyâbanlarda fecr-i der-be-der,
Kimsesiz çöllerde bilmezsin ne öksüzdür seher,
Ay nasıl pâyânı yok bir hüzn-ü rikkat haşr eder...
Çöl, bütün çöl, gök, deniz çöl, âh asıl çöl şimdi ben;
Farkı yoktur kalbimin çöllerde bir vîrâneden.

Faik Ali Ozansoy