1. Ey gür lepiska saçları pek çok melikeler
   İklîl-i ihtişamına mağbût olan kadın,
   En müncemid yürekleri raksân-ı şevk eder
   Hummâ-yı ihtisas ile tâbân nazarların...

2. Cinnet verir avama, teselli havas için;
   Her hâl-i pür letâifin, ey şi’r-i zî-hayat,
   Mecmû-ı ihtisas u umûm-ı havas için
   Bir neş’e, bir nüvâziş-i nûşîn, bir iltifat.

3. Fikrim harem-serâ-yı sünûhâta yükselir
   En sâde bir temevvüc-i raksınla dâima;
   Her raksının murassa, uzun bir kasidedir
   En bî-tekellüf, en küçük ihtisası ruhuma.

4. Vaktaki başlar, âh bütün yâl ü bâlinin
   Pervâz-ı musikisi olan raks-ı muhteşem,
   Artık harîm-i razı cihan-ı mehâsinin
   Ben başka neş’e, başka tecelliler istemem.

5. Artık bu gurbetin bu muhît-ı elimini
   Nisyan eder hayâl-i serâser müşemmesim;
   Bir penbe el de yâdımın ufk-ı yetîmini
 
6. Bin âlem-i serâb ile süsler, güzelletir;
   Karşımda oynuyor sanırım, har ü mübtesim,
   Mısrın bütün mehâsini, üryan ü müstetir.

Faik Ali Ozansoy